....Και έρχεται η στιγμή που αναθεωρείς τα πάντα.....

Από που ξεκίνησες.... που έφτασες.... ποιοι ήταν οι συνοδοιπόροι σου.... τα εμπόδια που συνάντησες.... τους εύκολους δρόμους (που δεν προτίμησες...)..... και όλες εκείνες τις εικόνες που συγκέντρωσες στο ανήσυχο μυαλό σου... είτε με παρέα είτε μόνος.....

Και κάπως έτσι, τα πάντα γύρω σου, από μόνα τους παίρνουν την θέση που ανήκουν....

Εσύ, απλά πρέπει να πας παρακάτω......

Με όποιον τρόπο.... Μαζί σου μόνο ότι σε αγγίζει......... Και προχωράς.....

"Αν πετύχεις στην Νέα Υόρκη, πέτυχες παντού......"

"Η αρχή της νίκης είναι το θάρρος"...είπε ο Μ. Βασίλειος χρόνια πρίν... Για να το ανακαλύψω στα 25 μου χρόνια και να το εμπεδώσω λίγο πριν τα 30.... Πράξη δεν το έχω κάνει ακόμα σε μαγάλο βαθμό... αναζητώ και εγώ εκείνο το κίνητρο που θα με ωθήσει να κάνω πράξεις πέρα από τις δυνάμεις μου... Θάρρος... Μικρή λέξη με μεγάλη σημασία.... Θάρρος... Ελληνικό θάρρος... Ελληνικό ξεχασμένο θάρρος.. Εμείς... Έλληνες κατατροπωμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό.... Άνθρωποι ξεχασμένοι στο πέρασμα των αιώνων... Ξεχασμένοι γιατί ξεχάσαμε την ανθρωπιά μας... Την ξεχάσαμε ίσως κάτω από βαριά και δυσβάστακτα προβλήματα ή ίσως κάτω από ελαφριά και εύκολα "θέλω".... Ας αναγεννηθούμε λοιπόν από τις στάχτες μας.... σαν μια σκιά που ζει μέσα στον κόσμο... Ας αναγεννηθούμε και ας βγούμε στο φως... Γιατί τελικά η ζωή, αυτή εδώ η ζωή που ζούμε, είναι πολύ μικρή... Και στην άλλη ζωή, σε μια άλλη ζωή, που θα βρεθούμε, δεν ξέρουμε αν και πως θα μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τον σκοπό μας.....

Αρχή... Σπουδαία λέξη... Μεγάλο θάρρος...

Για να αρχίσεις κάτι νέο πρέπει να ξεριζώσεις οτιδήποτε παλιό.....