Εκείνος κ εκείνη.............

"Εκείνη κοιτούσε ψηλά γιατί ψηλά ήθελε να φτάσει.... Εκείνος γινόταν τα φτερά της... κάθε μέρα κ πιο πολύ..... Εκείνη όταν κουραζόταν, έπεφτε στην αγκαλιά του για να μαζέψει ανάσες για τον δρόμο.... Εκείνος την κοιτούσε κ ήταν πάντα ένα βήμα πιο μπροστά για να μην χαθεί.... Είχε από καιρό δυναμώσει τα φτερά του μέσα της....
...Εκείνοι, χωρίς δυσκολία έγιναν ο δρόμος... Ένας απλός δρόμος χωρίς εξαρτήσεις κ πισωγυρίσματα.... Ένας δρόμος που κάπου θα έβγαζε, κάπου θα τελείωνε... Κάπου θα διαρκούσε... Για όσο....
Ήταν μαγικό το πως συμβίωναν δυο άνθρωποι από τελείως διαφορετικούς κόσμους.... Ήταν γνώριμο το "άγνωστο" της έλξης τους.... Ήταν οι στιγμές που γέμιζαν τα κενά τους....
....Εκείνοι ήταν σπάνιοι... κ μοναδικοί.... Ήταν οι μοναδικοί σε μια ελεύθερη ολότητα από ανάσες κ στιγμές....
....Ήταν εκείνος κ ήταν εκείνη........."